همان داروهایی که برای جلوگیری از حمله سیستم ایمنی به بدن مورد استفاده قرار می گیرند، توانایی طبیعی بدن را نیز برای مقابله با عفونت ها مختل می نمایند.
این نوع لوپوس منجر به التهاب پوست، مفاصل، ریه ها، کلیه ها، خون، قلب یا ترکیبی از آن ها می شود.
اگرچه داروها در کنترل لوپوس بسیار مهم هستند، اما کارهای زیادی وجود دارند که برای مدیریت علائم این بیماری می توانید انجام دهید.
علاوه بر این، این عامل با بروز مشکلات بارداری، مثل: سقط جنین، هم در ارتباط است.
جنین هایی که لوپوس نوزادی دارند، در آینده احتمال گسترش بیماری های خود ایمنی در آن ها بیشتر خواهد شد.
برخی از بیماران لوپوس نیز تغییراتی را در خلق و خوی خود تجربه می کنند . به ویژه مواردی مثل تحریک پذیری زیاد در برابر وقایع، افسردگی و اضطراب.
آنتی بادی های خودکار در خون گردش می کنند؛ اما در سلول های خونی بعضی از افراد، دیوارهای نفوذ پذیر وجود دارد و به آنتی بادی ها اجازه عبور کردن را می دهد.
ریزش مو تقریبا عادی درمان بیماری لوپوس دکتر خیراندیش است و ممکن است در برخی از افراد مبتلا به بیماری لوپوس شدید باشد اما زمانی که تحت کنترل قرار می‌گیرد معمولا دوباره رشد می کند. مفاصل
پدیده رینود یعنی انگشتان دست پا در هنگام سرد شدن یا قرار گرفتن در معرض استرس تغییر رنگ دهد یا سفید و آبی شود.
زمانی که فرد مصرف این داروها را متوقف کند، معمولا لوپوس دارویی هم ناپدید می شود.
لوپوس می‌تواند به طرق مختلف به کلیه های فرد آسیب برساند و بسته به نوع آسیبی که می‌رساند، درمان‌ها می توانند متفاوت باشند.
علت اصلی ارتباط لوپوس و دردهای آرتریت آن است که لوپوس باعث التهاب مفاصل می‌شود. در نتیجه این التهاب عامل پارگی تاندون‌ها و دردهای مفصلی خواهد بود.
دانشمندان بعضی از ژن های خاصی را شناسایی کرده اند که در پیشرفت لوپوس نقش دارند؛ اما امروزه شواهد کافی مبنی بر اینکه خود ژن ها باعث بیماری می شوند، وجود ندارد.
به عنوان مثال قرص نیفدیپین و تزریق ایلوپروست که برای بهبود گردش خون در رگ های خونی استفاده می شود.